Oyun terapisi ile çocukların tırnak yeme içe kapanıklık parmak emme gibi regresif davranışlarının temelinde yatan duygusal hassasiyetlerinin onarılması amaçlanmaktadır.

Etkileşimsel Oyun Terapisi Modeli

1980’lerde ABD’de bir çocuk psikiyatristi Stanley Greenspan ve meslektaşları tarafından floortime geliştirilmiştir (Kurt ve Yurtçu, 2017). Floortime uygulamaları Bireysel-Farklı, Gelişimsel, İlişki Temelli Model-DIR, bireyin hem geçmiş hem de gözlenebilen yaşantılara önem veren bir uygulamadır. DIR özellikle davranışları söndürme veya artırmayı sağlamak yerine insanların ilişki başlatması ve kurabilmesi üzerine odaklanır. Ve özel gereksinimli bireylerde kullanılır. Uygulamalı davranış analizinde bu özelliği nedeniyle ayrılır.

Bireylerdeki etkileşimi artırmak ve bireyle amacına uygun olarak oyun oynamak floortime uygulamasının en temel olarak açıklanmasıdır. Okulöncesi çağındaki bireylerin bireysel ve gelişimsel farklılıklarına dayalı ilişki temelli bir uygulama modelidir. Floortime uygulamasında bireyin hazırbulunuşluk düzeyinin saptanması ve saptanan hazırbulunuşluk düzeyine uygun yaşantılar oluşturmasını hedeflemektir. Etkinlikler planlanırken oyun içine etkinlikler gömülerek uygulanmaktadır. Floortime programında; (a) bireyin liderliğini gözleme, (b) bireyin kendi ilgilerine önem vererek gelişim düzeyine uygun iletişimde bulunma, (c) iletişim alanını açmak ve kapatmak,  (d) iletişim alanını genişletmek, (f) etkileşimde kullanılan devinim ve işlemleme dağarcığını çoğaltmak, (g) etkileşimi bireyin uzamsal, işitsel, devinsel planlama ve sıralama, duyusal modülasyon işlemleme, görsel özelliklerine göre ayarlama ve (h) bütün gelişim alanlarını eş zamanlı olarak hedefleme gibi ilkelerle iletişim becerilerini OSB olan bireylere kazandırmak amaçlanmıştır (Greenspan ve Wieder, 1999, s. 2-3; Kırcaali-İftar ve Odluyurt, 2012, s. 333; Sert, 2018).